یک توصیف قشنگ...

سه یا چهار نفر بودیم...

دور هم جمع شده بودیم ! از اون جمع دوستانه ! فقط من بودم که فرقی بزرگ و تفاوتی آشکار با آن ها داشتم !

یکی شان چقدر قشنگ داشت لحظه ی دیدارش را توصیف می کرد...

می گفت باورکردنی نبود ...! وقتی پرده را کنار زدم ! گفتم خدایا یعنی خواب نمی بینم ؟

یعنی خودشه ؟ چه لحظه قشنگی را داشت دوستم برایمان تعریف می کرد !

من هم داشتم با تبسمی حرف های او را گوش می کردم ! و نمی گذاشتم تا از روی چشمانم ! دیگر بچه از حسرتم پی ببرند !

داشت اشکم در میامد ولی جلوی بغضم را گرفتم.....

دوست می گفت وقتی پرده را کنار زدم ! ضریح امام حسین (ع) بود... باورم نمی شد.... خود ضریح شش گوش بود.. کربلا...

آری از آن جمع فقط من به دیدار ارباب نرفتم...

همین...

...............................................................

پی نوشت:

در ماه رمضان ما را از یاد نبرید...

سلام بر محرم و عاشقانش ... سلام بر محرم و سینه زنانش

انشالله روی برسه که بریم ضریح صاحب تربت را از نزدیک زیارت کنیم....

سلام بر حسین شهید(ع)
و سقای مرد ادبش عباس(ع)
و یاران باوفایش و زینب (س) اسوه ی صبر و ایستادگی

دریا همیشه حاصل امواج کوچک است
یعنی علی به بودن با اصغرش خوش است
در راه عشق دل نه فقط سر سپرده باش
حتی حسین پیش خدا بی سرش خوش است
جایی که ماه همسفر آب می شود
دل ها به آب نه که به آب آورش خوش است
جایی که پیش مرگ پدر می شود پسر
اولاد هم نبیره ی پیغمبرش خوش است