آن مرد در باران می آید .....

امشب نمی خواهم یک مطلب غم انگیز و گریه آور بنویسم .ولی می خوام چند تا حقیقت غیر قابل انکار درباره ی خودم و امثال خودم بنویسم.
داشتم در تلوزیون از شبکه قرآن صحبت های حاج محمود کریمی را درباره ی انتظار گوش می کردم.
خیلی جالب و دل انگیز صحبت می کرد.
می گفت وقتی امام زمان ظهور کند و چشم های ما بارانی باشد می گوییم آن مرد در باران آمد.... تقریبا همچین مضمونی داشت.
نگاه کنید تا به حال نشده واقعا برای امام زمان برای ظهورش از ته دل دعا کنم و از ته دل گریه کنم. از خودم خجالت می کشم.
الان هم که نیمه شعبانه و ما اهل قم هستیم. از روی تنبلی نرفتیم جمکران.....
عاشق هستیم ها ولی عاشق اماممان نه! خیلی جالبه نه ؟ دلیل هم داره ها. وقتی من نوعی همه چیز را با چشمانم می بینم و همه چیز را با ظاهر ! می شوم عاشق ! البته عاشق چهار تا چشم و ابروی یک دختر نامحرم.
خوش به حال کسانی که عاشق حضرت مهدی (عج) هستند. واقعا خوش به سعادتشان.
کاش ما هم امام زمان را درک می کردیم. بازم اشکم در آمد . خدا کند اشک شما در نیاید. به جای این که بنشینم دو تا مطلب شادی آور در نیمه شعبان بنویسم دوباره ......

یک حقیقت در مورد خودم این است که امام زمان . می ترسم روزی شما ظهور کنید و من در خط شما نبشام . یا امام زمان دعا کن از یاران مخلص شما باشم.
بعد از نماز همیشه دعا می کنم خدایا ظهور آقامون را برسان و ما را از یاران مخلصش قرار بده ولی خودم بهتر می دانم این را را از روی عادت یا شایدم اجبار که بتوانم  به خدا دعای اصلی ام را بگویم دعا می کنم.

حقیقت بعدی این است که کسی که مثل من ادعای شیعه بودن وای به حالش ! هر گناهی می کینم و هر کاری می کنیم و بعد می گوییم ما شیعه ایی هستیم معتقد به ظهور حجت.......

اللهم عجل ..... را همیشه می گویم اما دریغ از این که از ته دلم باشه.....
دعا کنید برام....
دعا کنید برای ظهور حضرت منجی بشریت امام مهدی (عج)