به زندگی حضرت علی (ع) که نگاه میکنی،وقتی فاطمه (س) را زدند و یا وقتی با دست بسته به مسجد بردند و یا حتی وقتی نزدیکترین یارانش را به صحرای بی اب و علف تبعید کردند! و حتی آن زمان که جواب سلامش را نمی دادند وحتی در زمان های مختلف،میخواستند او را در انزوا قرار بدهند،یاد ظلم حکومت خلفا فقط نیافتند...!
حرکت اعتراضی و روشنگری حضرت امیر (ع) همیشگی بود،این طور نبود که تا وقتی دست بر یارانش میگذاشتند،صدایش در بیاد که ای مردم ظلم شده! این طور نبود که حق ولایت را وقتی ابوذر غفاری توسط خلیفه وقت به بدترین جای ممکن تبعید شود برای مردم بیان کند! این طور نبود که تا دیروز که پیامبر (ص) در قید حیات دنیوی بود،سکوت داشته باشد و بعد که قدرت در دستش نباشد،ادای مخالفین را در بیاورد!
راستی! علی (ع) حتی لباسش را تغییر نداد! عدالتش را برای جذب دل مردم بهانه نکرد! خیلی ها از عدالتش فراری بودند..! خلافت را که عهده دار شد، لیست مفسدین را جیب مبارکش نگذاشت و اعلام کرد و برخورد کرد...!
علی (ع) همیشه علی بود..حتی زمانی که قدرت حکومتی را عهده دار نبود! مشورت هایش را میداد،به فکر اصلاح امت و هدایت مردم و حل مشکلاتشان بود، علی همیشه علی بود...
همین...
